ریحانه النبی

باعرض سلام ووقت بخیر؛اخیراشبهاتی درفضای مجازی منتشرشده برمبنای زانوزدن دین درمقابل علم وتعطیلی مراسمات مذهبی رادستمایه خودقراردادن تابه اهداف پلیدخودبرپلیدخودبرسندوهشتندکسانی که زوددچارتردیدمی شوند.

پاسخ به شبهه:بکی ازمباحث اصولی  اصل تزاحم هست که می گه اگه دوچیزمهم واهم باهم درتضادبودن شمابایداهم مقدم کنی الان حفظ جان انسان هاضرورت داره بررفتن به مسجدثانیاماواجباتمون کنارنگذاشتیم نمازجماعت وجمعه مستحب هست.بعدهمون دین اسلام هم می گه قبل ازغذادست هاتون بشورین ودرزمان بیماری این عمل مستحب موکدهست حتی دردین مان توصیه  شده زمان صحبت  کردن بادیگری به اندازه یه ذراع باهم فاصله داشته باشیدپس می بینیم دستورات دین اسلام به رعایت مسائل بهداشتی اهمیت ویژه ای قائل هست واینکه لزومانبایدنگاه مابه حرم ائمه ومساجدجوری باشه که توقع معجزه باشه نه اینکه معحزه صورت نمی گیردمنتهی معجزه شرایط خودش داره که اگه کرامات اهل بیت تواین زمینه مطالعه کنیم کم نیستن معجزه های ائمه منتهی ما ائمه راواسطه فیض الهی می دونیم واین توسل درهرجاومکانی می تونیم داشته باشیم والان هم کم نیستن بیمازانی که باحفظ ارامش خودشون وباتوسل ازاین ویروس جان سالم به دربردند.همانطور که میدونیم ما توی دین مون احکام اولیه و ثانویه داریم

حکم ثانوی این هست که گاهی به‌دلیل ایجاد شرایط خاصی مانند اضطرار و عُسر و حرج، جایگزین حکم اولی یک موضوع می‌شود؛ مثل اینکه خوردن گوشت مردار در حالت اضطرار واجب میشه که در حال عادی حرام است. 

یا وجوب خوردن شراب برا شخصی که از تشنگی میخواد هلاک بشه و دسترسی به آب نداره پس اسلام به حفظ جان انسانها خیلی اهمیت داده که به خاطر اون میشه چیزهایی که در حالت عادی خوردنش حرام است را واجب کرده 

 الان هم که واجبات ما تعطیل نشده فقط مراسمات معنوی جمعی که واجب هم نیست جزو مستحباته تعطیل شده اون هم بابت حفظ جان انسانها
حج هم که یک حکم اولیه هست گاهی توسط حاکم شرع تعطیل شده چون تزاحم داشته با مصالح جامعه اسلام و الان هم به دلیل حفظ جان مسلمانان

حاکم می تواند بر اساس مصالح اسلام و مسلمین یک حکم  را به صورت موقت تعطیل کنه
و پایان اینکه علم و دین هیچ تعارضی با هم ندارن

 انسانها دو منبع الهام و معرفت دارند: یکی دین و دیگری علم و عقله

  شهید مطهری میگه

علم و پیشرفت‌های علمی به اساس دین که توحید است نه تنها ضربه نزده بلکه آن را تقویت نموده است

 هرجا پای عقل یا علم و فکر بشر یا حس و تلاش او نرسد خداوند به وسیله پیامبران او را راهنمایی می‌کند. علم و دین در موضوعات فراوانی به یکدیگر کمک کرده یا حرف هردو یکی بوده است.

 دین هدف زندگی و جهت‌گیری حیات‌ آدمی را روشن می‌سازد و علم هویت ابزاری دارد. بشر، علم را همچون ابزاری برای هدف‌های خویش استفاده می‌کند اما در تشخیص اینکه هدف بشر چیست و چه باید باشد علم نمی تواند کمکی بکند

در هر صورت علم یه جاهایی حرفی برای گفتن نداره ولی دین داره مستدل بیان می کنیم